Vanmorgen waren we allebei weeral vroeg op: om 6u! Hopelijk gaan we één van de volgende dagen toch eens tot een uur of zeven kunnen slapen. Op deze manier zijn het wel korte nachten. Maar ja, des te langer de dag dan hé! We zijn in het restaurant van het hotel gaan ontbijten zoals gisteren. Het smaakte ook nog steeds lekker! Ons buikje zat weeral goed vol! Om acht uur zijn we dan naar Santa Barbara vertrokken. De drukte viel goed mee (vooral dankzij de vijf-, zes- of zeven baanvakken die de autowegen in LA hebben) en om 9.30u waren we in Santa Barbara. Daar hebben we eerst even rondgereden. We zijn gestopt aan het plaatselijke winkelcentrum waar we onze zoektocht naar Teva-sandalen verdergezet hebben. En met succes! Raf en ik waren meteen in dezelfde winkel gesteld! En die dingen wandelen wel heel goed; we hebben ze vandaag goed kunnen testen!Tegen elf uur zijn we dan naar Helen gereden. Die was natuurlijk blij om ons te zien. Ze zag er nog steeds goed uit, maar je kon wel merken dat ze ouder geworden is. Ze is dan ook al 75 jaar ondertussen! Momenteel heeft ze een aantal studenten: één van Oostenrijk, één van Duitsland en een Russische pediater met haar zoon. Nadat we onze koffers binnengezet hadden, zijn we gaan lunchen in IHOP (International House of Pancakes). Ik vond de pannenkoeken niet slecht, Raf vond ze niet geweldig. Ze vulden mijn maag in elk geval heel snel! Heb mijn bord weeral niet kunnen opeten. (Dat was voor Raf dan weer geen probleem! ;-))Daarna zijn we naar de oude Mission Post hier gereden. Hier was ik zeven jaar geleden niet naartoe geweest. Het was wel de moeite om eens gezien te hebben, maar ook niet meer dan dat. We reden verder naar State Street om een camerawinkel te zoeken omdat de zoomer van onze camera het niet goed of soms helemaal niet meer doet. Daar vertelden ze ons dat ze zelf geen camera’s maakten. Maar ze gaven ons wel een adres van een andere winkel waar ze camera’s repareren. Daar zijn we dan meteen naartoe gegaan en ze konden ons wel helpen. Die man spoot het ding schoon en ging er nadien met een vochtig doekje langs. Resultaat: onze zoomer ging weer, maar wel iets stroever dan hij zou moeten. Toch waren we tevreden. We zijn verder gewandeld tot de EF-school waar ik in 2000 gezeten heb. Daar was nog bijna niks veranderd. Ik zou er zo terug naartoe willen! Toen zijn we verder gegaan naar State Street. Die hebben we helemaal afgewandeld tot aan Stearn’s Wharf aan het strand. Daar hebben we nog wat op de pier gewandeld en daarna het elektrische busje terug genomen tot aan de parking waar onze auto stond. Ondertussen kwamen we tot de conclusie dat onze zoomer van de camera het weer niet naar behoren deed. Ik werd er zo onnozel van dat we naar een shopping center in Goleta gereden zijn om te zien of ze daar ergens Sony-camera’s verkochten. Tevergeefs… Er was zelfs geen elektronicawinkel. Dan zullen we morgen in de buurt van Monterey eens moeten kijken als die zoomer ons parten blijft spelen, want op die manier kun niet fatsoenlijk foto’s trekken. Nu zijn we terug bij Helen waar we zodadelijk gaan dineren. Ze ging zelf iets klaarmaken voor ons, ik ben eens benieuwd!De blog zullen we dus morgen pas kunnen updaten, want Helen heeft geen internetverbinding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten