Na de show hebben we onze valiezen nog snel gepakt want morgen (ik schrijf dit op maandagavond) moeten we al vroeg op om naar het vliegveld te trekken. We moeten immers onze auto nog inleveren en je moet voor internationale vluchten 3u voor vertrek aanwezig zijn.
Hopelijk lopen we geen vertraging op zodat we onze aansluiting in Phildelphia niet missen en snel en veilig thuis komen op woensdag.
dinsdag 29 juli 2008
Maandag 28 juli 2008: Las Vegas
Deze morgen hebben we even uitgeslapen, of toch geprobeerd. Nadat Tine eindelijk uit haar bed was (9u!), zijn we gaan genieten van ons inbegrepen ontbijt. Dit was geweldig met gerookte zalm, verse meloen en ananas, croissants, chocoladebroodjes, … Eens een keer iets anders dan spek met eieren zoals in de vorige hotels.
Na het ontbijt zijn we de hotels op de andere helft van de Strip gaan bezoeken. We hadden immers nog maar de helft gedaan. Buitengekomen waren we heel blij snel terug een hotel binnen te kunnen, want zelfs zo vroeg op de dag was het al ongelofelijk warm hier. Wat hebben we vandaag nog gezien: Planet Hollywood, MGM Grand, Showcase Mall, Excalibur, Luxor en New York New York.
In het MGM Grand hebben we leeuwen gezien, in de Showcase Mall zijn we langs de Cola shop en M&M’s World gegaan: wat een hoop rotzooi ze hier aan de man brengen! Maar wel leuk om te zien. In het Luxor hebben we in de piramide, tussen de sfinxen en tempels van het buffet genoten. In Excalibur hebben we onze ogen de kost gegeven met alle kastelen en torentjes en in New York New York hebben door authentieke NewYorkse straatjes gewandeld terwijl boven onze hoofden een achtbaan zoefde.
Na weeral een paar uur wandelen waren we dan terug in ons hotel waar we een kleine gok gewaagd hebben op de eenarmige bandieten hier, maar zoals zo vaak het geval is, wonnen de bandieten. In onze luxueuze kamer hebben we ons dan snel omgekleed om richting het zwembad te trekken wat weer een zeer goede verfrissing was.
Na een uurtje of twee zwemmen en een douche, zijn we naar de Lounge gegaan om van onze gratis appetizer (lees: avondmaal) te genieten: verse meloen, ananas, pasta, loempia, reuzegarnalen, gebakjes, choco mousse, …
Om onze reis af te sluiten hadden we gisteren tickets gereserveerd voor een show: The Blue Man Group. We kwamen daar juist op tijd aan. Het was een geweldige, zeer onderhoudende, grappige show met enkele blauwe mannen die allerlei sketches deden, muziek maakten met rioolbuizen, … Een prachtige afsluiter van onze wondermooie huwelijksreis.
Na het ontbijt zijn we de hotels op de andere helft van de Strip gaan bezoeken. We hadden immers nog maar de helft gedaan. Buitengekomen waren we heel blij snel terug een hotel binnen te kunnen, want zelfs zo vroeg op de dag was het al ongelofelijk warm hier. Wat hebben we vandaag nog gezien: Planet Hollywood, MGM Grand, Showcase Mall, Excalibur, Luxor en New York New York.
In het MGM Grand hebben we leeuwen gezien, in de Showcase Mall zijn we langs de Cola shop en M&M’s World gegaan: wat een hoop rotzooi ze hier aan de man brengen! Maar wel leuk om te zien. In het Luxor hebben we in de piramide, tussen de sfinxen en tempels van het buffet genoten. In Excalibur hebben we onze ogen de kost gegeven met alle kastelen en torentjes en in New York New York hebben door authentieke NewYorkse straatjes gewandeld terwijl boven onze hoofden een achtbaan zoefde.
Na weeral een paar uur wandelen waren we dan terug in ons hotel waar we een kleine gok gewaagd hebben op de eenarmige bandieten hier, maar zoals zo vaak het geval is, wonnen de bandieten. In onze luxueuze kamer hebben we ons dan snel omgekleed om richting het zwembad te trekken wat weer een zeer goede verfrissing was.
Na een uurtje of twee zwemmen en een douche, zijn we naar de Lounge gegaan om van onze gratis appetizer (lees: avondmaal) te genieten: verse meloen, ananas, pasta, loempia, reuzegarnalen, gebakjes, choco mousse, …
Om onze reis af te sluiten hadden we gisteren tickets gereserveerd voor een show: The Blue Man Group. We kwamen daar juist op tijd aan. Het was een geweldige, zeer onderhoudende, grappige show met enkele blauwe mannen die allerlei sketches deden, muziek maakten met rioolbuizen, … Een prachtige afsluiter van onze wondermooie huwelijksreis.
maandag 28 juli 2008
Zondag 27 juli 2008: Las Vegas
Deze morgen weer vroeg opgestaan. (Lees: ik was wakker dus de rest ook :-) !) We zijn rustig naar het café naast ons hotel gewandeld om te gaan ontbijten want in ons hotel zelf was geen ontbijt. Het menu viel daar serieus tegen, dus besloten we om onderweg bij een Denny’s te stoppen. Daar hebben we ons eigen ontbijt samengesteld en dat smaakte heel lekker.
Na het ontbijt hebben we snel onze auto nog een douche gegeven want hij was weer enorm vuil van het stof en dan een beetje gesmos.
Eindelijk voldaan en met een propere auto reden we dan verder naar Las Vegas. Dit was ook over een grote rustige autobaan dus dat was aangenaam rijden. Hoe dichter we bij Las Vegas kwamen, hoe drukker echter. We zijn eerst ne keer over de Strip gereden om al eens naar die hotels te kijken. Vervolgens hebben na veel drukte koers gezet naar een groot outlet centrum waar Tine zich nog eens goed heeft laten gaan en de winkels heeft leeg gekocht.
Na het shoppen zijn we dan naar ons hotel gegaan. We reden de parking op waar juist iemand wegreed op de parkeerplaats het dichtste bij de liften naar het hotel. Van chance gesproken, hopelijk hebben we met al die eenarmige bandieten hier evenveel geluk! Aan de balie vroegen ze of we een upgrade wilden hebben naar een kamer met een mooi zicht. Dat kostte wel een beetje centjes maar nu hebben we wel een geweldig uitzicht op de Strip, ontbijt en ’s avonds een appetizer waarmee we al meer dan voldoende gegeten hebben en dus een avondetentje uitsparen.
Aangekomen op onze kamer hebben we ons dadelijk in ons zwempakje gestoken en zijn we naar het zwembad gelopen om er in te plonsen. Het is hier immers meer dan 40° in de schaduw!!!! Dat deed wel deugd. Na het zwemmen hebben we genoten van die appetizer met pasta, massa’s vers fruit, gebakjes, chocomousse, drinken, …
Na het eten zijn we hotels gaan verkennen, te starten met dat van ons. De meeste hotels zijn hier enorm leuk ingericht: dat van ons, het Paris hotel, is ingericht als het oude Parijs, inclusief Eiffeltoren, Arc de Triomphe, crêperie, … Zo heb je ook het Venetian, Caesar’s Palace, Flamingo, Treasure Island, … met uiteraard de bijpassende inkleding.
Ook de buitenkant is geweldig om te zien in het donker (overdag is het wel groot maar niet zo indrukwekkend). We hebben dus een hele leuke trip gehad. Gelukkig dat al die hotels een goede airco hebben, want het was ook om 11u ’s avonds nog enorm warm hier.
Vandaag gaan we de andere hotels bezoeken en naar een show kijken in de Venetian, the Blue Man Show.
Na het ontbijt hebben we snel onze auto nog een douche gegeven want hij was weer enorm vuil van het stof en dan een beetje gesmos.
Eindelijk voldaan en met een propere auto reden we dan verder naar Las Vegas. Dit was ook over een grote rustige autobaan dus dat was aangenaam rijden. Hoe dichter we bij Las Vegas kwamen, hoe drukker echter. We zijn eerst ne keer over de Strip gereden om al eens naar die hotels te kijken. Vervolgens hebben na veel drukte koers gezet naar een groot outlet centrum waar Tine zich nog eens goed heeft laten gaan en de winkels heeft leeg gekocht.
Na het shoppen zijn we dan naar ons hotel gegaan. We reden de parking op waar juist iemand wegreed op de parkeerplaats het dichtste bij de liften naar het hotel. Van chance gesproken, hopelijk hebben we met al die eenarmige bandieten hier evenveel geluk! Aan de balie vroegen ze of we een upgrade wilden hebben naar een kamer met een mooi zicht. Dat kostte wel een beetje centjes maar nu hebben we wel een geweldig uitzicht op de Strip, ontbijt en ’s avonds een appetizer waarmee we al meer dan voldoende gegeten hebben en dus een avondetentje uitsparen.
Aangekomen op onze kamer hebben we ons dadelijk in ons zwempakje gestoken en zijn we naar het zwembad gelopen om er in te plonsen. Het is hier immers meer dan 40° in de schaduw!!!! Dat deed wel deugd. Na het zwemmen hebben we genoten van die appetizer met pasta, massa’s vers fruit, gebakjes, chocomousse, drinken, …
Na het eten zijn we hotels gaan verkennen, te starten met dat van ons. De meeste hotels zijn hier enorm leuk ingericht: dat van ons, het Paris hotel, is ingericht als het oude Parijs, inclusief Eiffeltoren, Arc de Triomphe, crêperie, … Zo heb je ook het Venetian, Caesar’s Palace, Flamingo, Treasure Island, … met uiteraard de bijpassende inkleding.
Ook de buitenkant is geweldig om te zien in het donker (overdag is het wel groot maar niet zo indrukwekkend). We hebben dus een hele leuke trip gehad. Gelukkig dat al die hotels een goede airco hebben, want het was ook om 11u ’s avonds nog enorm warm hier.
Vandaag gaan we de andere hotels bezoeken en naar een show kijken in de Venetian, the Blue Man Show.
zondag 27 juli 2008
Zaterdag 26 juli: Zion NP
Deze morgen zijn we weeral op tijd opgestaan omdat we een hele rit voor de boeg hadden naar Zion NP. Na een deftig ontbijt zijn we vertrokken. We checkten eerst de route die onze gps wilde volgen zodat we niet weer via zandbaantjes gestuurd zouden worden!
Om 12.30u kwamen we in Zion aan waar we eerst iets gingen eten. Nadien namen we de shuttle en stapten af bij Zion Lodge waar de Emerald Pools trail begon. We besloten om te gaan tot de Middle Pool. Op dat moment was het ook heel heet in het park! De bewolkte hemel van de voormiddag maakte plaats voor volop zonneschijn!
Toen we aan de Middle Pool aankwamen, stond er een bord waarop stond dat de Upper Pool nog 0.6 mijl was. Tja, dat was nu ook weer niet ver, dus wij besloten om het toch maar te doen. Die 0.6 mijl was nog enorm zwaar! Heel ver was het niet meer, maar wel heel steil op een moeilijk pad! Boven was het wel de moeite. Bovendien was het er frisser en konden we even afkoelen. Dat was wel nodig, want volgens Raf begon mijn gezicht nu meer een purpere kleur te krijgen...
We klouterden terug naar beneden tot aan de Middle Pool en nadien volgden we een ander pad dat iets minder steil was dan hetgene dat we eerst gevolgd hadden.
Om 16.30 waren we terug beneden. In de Zion Lodge zijn we even gestopt om een frisse 'coke' te drinken. We hadden nog tijd om een andere trail te doen. Wij kozen de Riverside Walk.
Dat is een eerder gemakkelijke trail die ongeveer een uur duurt. We wandelden naast het water in de canyon. Uiteindelijk werd die canyon smaller en het pad eindigde. Dan kon je verder door de rivier wandelen. Dat hebben we ook een stuk gedaan. Deze trail was ook wel de moeite!
Om 18.15u zaten we in de shuttle bus terug naar onze auto. Het was tijd om naar ons hotel te rijden: Cliffrose Lodge in Springdale.
We waren nog maar net het park uit en we zagen het hotel aan onze linkerkant al liggen. Inchecken gebeurde vlotjes, we hebben een kingsize bed! Onze kamer is ook heel mooi. We hebben hier een mega-flatscreen!
Omdat we zo verhit waren, zijn we meteen in het zwembad gesprongen van het hotel. We zijn er niet te lang in gebleven, want er kwamen donderwolken dichterbij.
Nu zijn we net terug van een restaurant hier in de buurt waar we zijn gaan eten. Raf en ik hadden allebei Seafood Linguini besteld en dat was een goede keuze! Ik heb in deze drie weken nog niet zo lekker gegeten!
Zodadelijk gaan we in ons bedje kruipen... Morgen gaan we naar Las Vegas!!!
Om 12.30u kwamen we in Zion aan waar we eerst iets gingen eten. Nadien namen we de shuttle en stapten af bij Zion Lodge waar de Emerald Pools trail begon. We besloten om te gaan tot de Middle Pool. Op dat moment was het ook heel heet in het park! De bewolkte hemel van de voormiddag maakte plaats voor volop zonneschijn!
Toen we aan de Middle Pool aankwamen, stond er een bord waarop stond dat de Upper Pool nog 0.6 mijl was. Tja, dat was nu ook weer niet ver, dus wij besloten om het toch maar te doen. Die 0.6 mijl was nog enorm zwaar! Heel ver was het niet meer, maar wel heel steil op een moeilijk pad! Boven was het wel de moeite. Bovendien was het er frisser en konden we even afkoelen. Dat was wel nodig, want volgens Raf begon mijn gezicht nu meer een purpere kleur te krijgen...
We klouterden terug naar beneden tot aan de Middle Pool en nadien volgden we een ander pad dat iets minder steil was dan hetgene dat we eerst gevolgd hadden.
Om 16.30 waren we terug beneden. In de Zion Lodge zijn we even gestopt om een frisse 'coke' te drinken. We hadden nog tijd om een andere trail te doen. Wij kozen de Riverside Walk.
Dat is een eerder gemakkelijke trail die ongeveer een uur duurt. We wandelden naast het water in de canyon. Uiteindelijk werd die canyon smaller en het pad eindigde. Dan kon je verder door de rivier wandelen. Dat hebben we ook een stuk gedaan. Deze trail was ook wel de moeite!
Om 18.15u zaten we in de shuttle bus terug naar onze auto. Het was tijd om naar ons hotel te rijden: Cliffrose Lodge in Springdale.
We waren nog maar net het park uit en we zagen het hotel aan onze linkerkant al liggen. Inchecken gebeurde vlotjes, we hebben een kingsize bed! Onze kamer is ook heel mooi. We hebben hier een mega-flatscreen!
Omdat we zo verhit waren, zijn we meteen in het zwembad gesprongen van het hotel. We zijn er niet te lang in gebleven, want er kwamen donderwolken dichterbij.
Nu zijn we net terug van een restaurant hier in de buurt waar we zijn gaan eten. Raf en ik hadden allebei Seafood Linguini besteld en dat was een goede keuze! Ik heb in deze drie weken nog niet zo lekker gegeten!
Zodadelijk gaan we in ons bedje kruipen... Morgen gaan we naar Las Vegas!!!
zaterdag 26 juli 2008
Vrijdag 25 juli: Bryce Canyon NP - Capitol Reef NP
Deze morgen zijn we weer goed op tijd opgestaan omdat we eerst nog een paar dingen wilden gaan bekijken in Bryce voordat we vertrokken naar Capitol Reef NP. We hadden gisteren immers niet alles kunnen bekijken. Eerst een stevig ontbijt en weg waren we. We zijn dan naar Bryce Point gaan kijken, een plaats waar je een heel ‘amfitheater’ ziet van ‘hoodoo’s' en ook nog naar Sunset point. Deze plaatsen waren zeker nog meer dan de moeite om te bekijken!
Daarna zijn we even de carwash binnengereden. Na ons avontuurtje in de wildernis kon onze auto wel een poetsbeurtje gebruiken.
Na de poetsbeurt zijn we richting Capitol Reef NP vertrokken. Deze keer geen zandwegen of zo, maar een mooie ‘scenic’ weg die netjes aangegeven stond. Rond een uur of 11 waren we dan al in Capitol Reef en zijn we onmiddellijk aan onze ontdekkingstocht door het park begonnen.
We zijn gestart met een korte reportage in het visitors center over het ontstaan en de inwoners van de canyon.
Na de video zijn we door het dorpje Fruita gereden, een kleine Mormoonse gemeenschap midden in de canyon. Heel rustig, heel vredevol, met veel boomgaarden. Na een tijdje rijden en een klein zandpaadje kwamen we aan een grot waar een echte desperado ‘Butch Cassidy’, bekend van vele bank- en treinovervallen, zijn toevlucht had gezocht.
Na een mooie tocht tussen de rotsen langs het oude schooltje van Fruita, rotstekeningen van vroegere volkeren en een zeer klein huisje waar 10 mensen in geleefd hebben, zijn we terug gereden naar Torrey om iets te eten te zoeken want intussen was het al 2u en begonnen onze maagjes stevig te knorren. Eén probleem echter: er was niets te eten te vinden. Wij zijn dan maar richting ons hotel gereden want daar zou wel een restaurant zijn: tevergeefs! Gelukkig was er aan de overzijde van de straat een kleine bar/eethuisje waar we eindelijk onze honger konden stillen. Hoewel de serveerster vertelde dat het fastfood was, hebben we toch lang moeten wachten.
Na de lunch zijn we de weg terug overgestoken en hebben we ons aangemeld bij het hotel. We hebben hier een mooie, grote kamer. Om de dag af te sluiten hebben we nog gezwommen in het zwembad, uitgerust in de ‘spa’, het einde van een film gekeken die we in het vliegtuig gestart waren, de dag van morgen gepland, …
Daarna zijn we even de carwash binnengereden. Na ons avontuurtje in de wildernis kon onze auto wel een poetsbeurtje gebruiken.
Na de poetsbeurt zijn we richting Capitol Reef NP vertrokken. Deze keer geen zandwegen of zo, maar een mooie ‘scenic’ weg die netjes aangegeven stond. Rond een uur of 11 waren we dan al in Capitol Reef en zijn we onmiddellijk aan onze ontdekkingstocht door het park begonnen.
We zijn gestart met een korte reportage in het visitors center over het ontstaan en de inwoners van de canyon.
Na de video zijn we door het dorpje Fruita gereden, een kleine Mormoonse gemeenschap midden in de canyon. Heel rustig, heel vredevol, met veel boomgaarden. Na een tijdje rijden en een klein zandpaadje kwamen we aan een grot waar een echte desperado ‘Butch Cassidy’, bekend van vele bank- en treinovervallen, zijn toevlucht had gezocht.
Na een mooie tocht tussen de rotsen langs het oude schooltje van Fruita, rotstekeningen van vroegere volkeren en een zeer klein huisje waar 10 mensen in geleefd hebben, zijn we terug gereden naar Torrey om iets te eten te zoeken want intussen was het al 2u en begonnen onze maagjes stevig te knorren. Eén probleem echter: er was niets te eten te vinden. Wij zijn dan maar richting ons hotel gereden want daar zou wel een restaurant zijn: tevergeefs! Gelukkig was er aan de overzijde van de straat een kleine bar/eethuisje waar we eindelijk onze honger konden stillen. Hoewel de serveerster vertelde dat het fastfood was, hebben we toch lang moeten wachten.
Na de lunch zijn we de weg terug overgestoken en hebben we ons aangemeld bij het hotel. We hebben hier een mooie, grote kamer. Om de dag af te sluiten hebben we nog gezwommen in het zwembad, uitgerust in de ‘spa’, het einde van een film gekeken die we in het vliegtuig gestart waren, de dag van morgen gepland, …
vrijdag 25 juli 2008
Donderdag 24 juli: Bryce Canyon NP
Na onze avonturen van gisteren hadden we onze slaap wel nodig. We hebben allebei dus ook goed gepit. Om half acht zijn we opgestaan en zijn lekker gaan ontbijten.
Daarna zijn we vertrokken voor een rit met de auto om een aantal view points te bekijken in Bryce Canyon. Dat was wel de moeite! Bryce is helemaal anders dan de Grand Canyon maar zeker zo mooi! Het is wel een kleiner park en ook heel wat rustiger qua volk. Niet erg dus!
's Middags zijn we gaan lunchen in het restaurant van ons hotel.
Om 13u zijn we dan vertrokken om te gaan paardrijden. Dat gingen we doen in de Red Canyon, een deel van Dixie National Forest, zo'n 15 mijl van Bryce Canyon. Blijkbaar heeft.We kregen daar allebei een paard toegewezen. Raf kreeg 'Pretty woman'; ik had 'Slim'. Volgens de cowboys was 'Slim' ooit gekocht als rodeopaard, maar voldeed niet omdat hij niet wilde bokken. Nu ja, vond ik niet erg! :-) We waren vertrokken voor een rit van ongeveer 2.5u.
De rit verliep rustig, alle paardjes volgden braaf achter elkaar. We kregen ook een aantal mooie uitzichten te zien van de Red Canyon.
Toen de wandeling erop zat, zijn we nog snel naar een uitzichtpunt gereden. Onderweg hebben we weer heel wat herten gezien!
Om 18.30u gingen we naar de rodeo kijken hier recht tegenover het hotel. Dat was ook een leuke belevenis! Cowboys & cowgirls die op paarden en stieren reden die bokten; stieren probeerden te vangen met lasso's, tonnenrace hielden, enz. Het was wel de moeite!
Ondertussen zijn we terug op onze hotelkamer. Morgen willen we nog een paar view points doen in Bryce en dan rijden we richting Capitol Reef National Park. 
donderdag 24 juli 2008
Woensdag 23 juli: Antelope Canyon - Horseshoe Bend - 'Amerikaanse broes'
Vandaag was een dag vol avontuur! Vooral deze namiddag dan...
Om 6.15u zijn we al opgestaan, omdat er heel wat op het programma stond. Na het ontbijt verlieten we de Grand Canyon om naar Page te rijden. Dat was een rit van zo'n 3u.
In Page zijn we eerst naar de Glen Canyon Dam (stuwdam) gaan kijken bij Lake Powell.
Daarna zijn we naar het centrum gereden naar Antelope Canyon Tours waar we een tour gereserveerd hadden in Antelope Canyon. We vertrokken met grote trucks naar de canyon zelf. Dat was nog zo'n 20 min. rijden. De rit met zo'n truck was al een belevenis op zich.
Onze gids loodste ons door de canyon en gaf wat uitleg. Dit bezoek was weeral één van de hoogtepunten van onze reis. Antelope Canyon is echt een juweeltje! Wat water en een hoop zand allemaal kunnen creëren!
's Middags zijn we snel in de PizzaHut een pizza gaan eten. Daarna zijn we naar Horseshoe Bend gereden, het begin van de trail ernaartoe toch. We parkeerden onze Highlander en dan moesten we zo'n 1200m wandelen totdat we aan Horseshoe Bend waren. Ondertussen was het enorm heet geworden! Eigenlijk hadden we deze trail beter 's morgens gedaan, maar dat ging niet o.w.v. ons strak schema.
Na een twintigtal minuten in de hitte gewandeld te hebben, kwamen we aan het uitzichtpunt. Deze wandeling was toch wel de moeite geweest! Dit keer zagen we de Colorado River zonder al het vieze zand erin zoals in de Grand Canyon. We namen een paar foto's en gingen snel terug naar onze auto, want in die hitte kon je best niet te lang blijven staan. Daar aangekomen, dronken we snel wat fris gekoeld water, want in het flesje dat wij meegenomen hadden, zat ondertussen heet water.
Het was al 14.45u, dus we reden richting Bryce Canyon. En dan begon de miserie...
Bryce was volgens onze gps zo'n 4u rijden. Na een uur belandde ik op een zandweggetje. Wij dachten dat dat maar een stukje zo zou zijn, dus we reden nietsvermoedend door.
Na een tijdje werd dat zandweggetje kleiner, smaller en minder goed berijdbaar (vol grote stenen!!!). Maar op dat moment kon ik dus ook niet meer terugdraaien! Er zat dus maar één ding op: verder rijden. Ik was er helemaal niet gerust op, want we zaten echt in 'the middle of nowhere' en er was geen mens te zien. Bovendien mogen we met onze auto niet op onverharde wegen rijden en als er dan iets gebeurt, zijn we niet verzekerd en zouden we alles uit eigen zak kunnen betalen! Met de schrik op mijn lijf (niet dat van Raf, want die vond het wel geestig) reed ik dus verder de 'broes' in.
Op een gegeven moment kwamen we een kraan tegen en zo'n ding met een schep vooraan. Wij stonden vast, want waar die mannen bezig waren, was er van een 'weg' helemaal geen sprake meer! Die man die met dat ding reed met die schep heeft dan de grootste rotsblokken aan de kant geruimd zodat wij enigszins (lees: met heel veel moeite en gebibber) door konden. Al een geluk dat die mannen daar op dat moment bezig waren! Anders had ik een heel groot stuk achteruit kunnen rijden, want draaien ging daar echt niet!
Nadien kwamen we nog een aantal erge stukken 'weg' tegen totdat we op de duur in een ranch binnenreden. Ik wist het helemaal niet meer (onze gps ook niet) en ik vroeg dan maar de weg aan een man die daar net kwam aanrijden. Hij zei dat we richting Cannonville moesten rijden en van daaruit naar Bryce Canyon. Cannonville was echter nog zo'n 26 mijl ver! En ja hoor, over zandweggetjes!!!! Deze waren wel van een iets betere staat, gelukkig.
Na een uur kwamen we dan aan in Cannonville. Het deed enorm deugd om over asfalt te kunnen rijden na DRIE UUR over die onnozele zandbaantjes te hebben geknoeid!
Om 19u, eigenlijk 20u want in Utah is het een uur later, kwamen we aan in het hotel. Daar kregen we een kamer met twee queensize bedden. We zijn dan snel in de douche gekropen (we hingen vol zand door in Antelope Canyon gewandeld te hebben) en iets gaan eten.
Om 22.30u konden we dan enorm moe in ons bed kruipen... Wat een dag!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)
