Na de show hebben we onze valiezen nog snel gepakt want morgen (ik schrijf dit op maandagavond) moeten we al vroeg op om naar het vliegveld te trekken. We moeten immers onze auto nog inleveren en je moet voor internationale vluchten 3u voor vertrek aanwezig zijn.
Hopelijk lopen we geen vertraging op zodat we onze aansluiting in Phildelphia niet missen en snel en veilig thuis komen op woensdag.
dinsdag 29 juli 2008
Maandag 28 juli 2008: Las Vegas
Deze morgen hebben we even uitgeslapen, of toch geprobeerd. Nadat Tine eindelijk uit haar bed was (9u!), zijn we gaan genieten van ons inbegrepen ontbijt. Dit was geweldig met gerookte zalm, verse meloen en ananas, croissants, chocoladebroodjes, … Eens een keer iets anders dan spek met eieren zoals in de vorige hotels.
Na het ontbijt zijn we de hotels op de andere helft van de Strip gaan bezoeken. We hadden immers nog maar de helft gedaan. Buitengekomen waren we heel blij snel terug een hotel binnen te kunnen, want zelfs zo vroeg op de dag was het al ongelofelijk warm hier. Wat hebben we vandaag nog gezien: Planet Hollywood, MGM Grand, Showcase Mall, Excalibur, Luxor en New York New York.
In het MGM Grand hebben we leeuwen gezien, in de Showcase Mall zijn we langs de Cola shop en M&M’s World gegaan: wat een hoop rotzooi ze hier aan de man brengen! Maar wel leuk om te zien. In het Luxor hebben we in de piramide, tussen de sfinxen en tempels van het buffet genoten. In Excalibur hebben we onze ogen de kost gegeven met alle kastelen en torentjes en in New York New York hebben door authentieke NewYorkse straatjes gewandeld terwijl boven onze hoofden een achtbaan zoefde.
Na weeral een paar uur wandelen waren we dan terug in ons hotel waar we een kleine gok gewaagd hebben op de eenarmige bandieten hier, maar zoals zo vaak het geval is, wonnen de bandieten. In onze luxueuze kamer hebben we ons dan snel omgekleed om richting het zwembad te trekken wat weer een zeer goede verfrissing was.
Na een uurtje of twee zwemmen en een douche, zijn we naar de Lounge gegaan om van onze gratis appetizer (lees: avondmaal) te genieten: verse meloen, ananas, pasta, loempia, reuzegarnalen, gebakjes, choco mousse, …
Om onze reis af te sluiten hadden we gisteren tickets gereserveerd voor een show: The Blue Man Group. We kwamen daar juist op tijd aan. Het was een geweldige, zeer onderhoudende, grappige show met enkele blauwe mannen die allerlei sketches deden, muziek maakten met rioolbuizen, … Een prachtige afsluiter van onze wondermooie huwelijksreis.
Na het ontbijt zijn we de hotels op de andere helft van de Strip gaan bezoeken. We hadden immers nog maar de helft gedaan. Buitengekomen waren we heel blij snel terug een hotel binnen te kunnen, want zelfs zo vroeg op de dag was het al ongelofelijk warm hier. Wat hebben we vandaag nog gezien: Planet Hollywood, MGM Grand, Showcase Mall, Excalibur, Luxor en New York New York.
In het MGM Grand hebben we leeuwen gezien, in de Showcase Mall zijn we langs de Cola shop en M&M’s World gegaan: wat een hoop rotzooi ze hier aan de man brengen! Maar wel leuk om te zien. In het Luxor hebben we in de piramide, tussen de sfinxen en tempels van het buffet genoten. In Excalibur hebben we onze ogen de kost gegeven met alle kastelen en torentjes en in New York New York hebben door authentieke NewYorkse straatjes gewandeld terwijl boven onze hoofden een achtbaan zoefde.
Na weeral een paar uur wandelen waren we dan terug in ons hotel waar we een kleine gok gewaagd hebben op de eenarmige bandieten hier, maar zoals zo vaak het geval is, wonnen de bandieten. In onze luxueuze kamer hebben we ons dan snel omgekleed om richting het zwembad te trekken wat weer een zeer goede verfrissing was.
Na een uurtje of twee zwemmen en een douche, zijn we naar de Lounge gegaan om van onze gratis appetizer (lees: avondmaal) te genieten: verse meloen, ananas, pasta, loempia, reuzegarnalen, gebakjes, choco mousse, …
Om onze reis af te sluiten hadden we gisteren tickets gereserveerd voor een show: The Blue Man Group. We kwamen daar juist op tijd aan. Het was een geweldige, zeer onderhoudende, grappige show met enkele blauwe mannen die allerlei sketches deden, muziek maakten met rioolbuizen, … Een prachtige afsluiter van onze wondermooie huwelijksreis.
maandag 28 juli 2008
Zondag 27 juli 2008: Las Vegas
Deze morgen weer vroeg opgestaan. (Lees: ik was wakker dus de rest ook :-) !) We zijn rustig naar het café naast ons hotel gewandeld om te gaan ontbijten want in ons hotel zelf was geen ontbijt. Het menu viel daar serieus tegen, dus besloten we om onderweg bij een Denny’s te stoppen. Daar hebben we ons eigen ontbijt samengesteld en dat smaakte heel lekker.
Na het ontbijt hebben we snel onze auto nog een douche gegeven want hij was weer enorm vuil van het stof en dan een beetje gesmos.
Eindelijk voldaan en met een propere auto reden we dan verder naar Las Vegas. Dit was ook over een grote rustige autobaan dus dat was aangenaam rijden. Hoe dichter we bij Las Vegas kwamen, hoe drukker echter. We zijn eerst ne keer over de Strip gereden om al eens naar die hotels te kijken. Vervolgens hebben na veel drukte koers gezet naar een groot outlet centrum waar Tine zich nog eens goed heeft laten gaan en de winkels heeft leeg gekocht.
Na het shoppen zijn we dan naar ons hotel gegaan. We reden de parking op waar juist iemand wegreed op de parkeerplaats het dichtste bij de liften naar het hotel. Van chance gesproken, hopelijk hebben we met al die eenarmige bandieten hier evenveel geluk! Aan de balie vroegen ze of we een upgrade wilden hebben naar een kamer met een mooi zicht. Dat kostte wel een beetje centjes maar nu hebben we wel een geweldig uitzicht op de Strip, ontbijt en ’s avonds een appetizer waarmee we al meer dan voldoende gegeten hebben en dus een avondetentje uitsparen.
Aangekomen op onze kamer hebben we ons dadelijk in ons zwempakje gestoken en zijn we naar het zwembad gelopen om er in te plonsen. Het is hier immers meer dan 40° in de schaduw!!!! Dat deed wel deugd. Na het zwemmen hebben we genoten van die appetizer met pasta, massa’s vers fruit, gebakjes, chocomousse, drinken, …
Na het eten zijn we hotels gaan verkennen, te starten met dat van ons. De meeste hotels zijn hier enorm leuk ingericht: dat van ons, het Paris hotel, is ingericht als het oude Parijs, inclusief Eiffeltoren, Arc de Triomphe, crêperie, … Zo heb je ook het Venetian, Caesar’s Palace, Flamingo, Treasure Island, … met uiteraard de bijpassende inkleding.
Ook de buitenkant is geweldig om te zien in het donker (overdag is het wel groot maar niet zo indrukwekkend). We hebben dus een hele leuke trip gehad. Gelukkig dat al die hotels een goede airco hebben, want het was ook om 11u ’s avonds nog enorm warm hier.
Vandaag gaan we de andere hotels bezoeken en naar een show kijken in de Venetian, the Blue Man Show.
Na het ontbijt hebben we snel onze auto nog een douche gegeven want hij was weer enorm vuil van het stof en dan een beetje gesmos.
Eindelijk voldaan en met een propere auto reden we dan verder naar Las Vegas. Dit was ook over een grote rustige autobaan dus dat was aangenaam rijden. Hoe dichter we bij Las Vegas kwamen, hoe drukker echter. We zijn eerst ne keer over de Strip gereden om al eens naar die hotels te kijken. Vervolgens hebben na veel drukte koers gezet naar een groot outlet centrum waar Tine zich nog eens goed heeft laten gaan en de winkels heeft leeg gekocht.
Na het shoppen zijn we dan naar ons hotel gegaan. We reden de parking op waar juist iemand wegreed op de parkeerplaats het dichtste bij de liften naar het hotel. Van chance gesproken, hopelijk hebben we met al die eenarmige bandieten hier evenveel geluk! Aan de balie vroegen ze of we een upgrade wilden hebben naar een kamer met een mooi zicht. Dat kostte wel een beetje centjes maar nu hebben we wel een geweldig uitzicht op de Strip, ontbijt en ’s avonds een appetizer waarmee we al meer dan voldoende gegeten hebben en dus een avondetentje uitsparen.
Aangekomen op onze kamer hebben we ons dadelijk in ons zwempakje gestoken en zijn we naar het zwembad gelopen om er in te plonsen. Het is hier immers meer dan 40° in de schaduw!!!! Dat deed wel deugd. Na het zwemmen hebben we genoten van die appetizer met pasta, massa’s vers fruit, gebakjes, chocomousse, drinken, …
Na het eten zijn we hotels gaan verkennen, te starten met dat van ons. De meeste hotels zijn hier enorm leuk ingericht: dat van ons, het Paris hotel, is ingericht als het oude Parijs, inclusief Eiffeltoren, Arc de Triomphe, crêperie, … Zo heb je ook het Venetian, Caesar’s Palace, Flamingo, Treasure Island, … met uiteraard de bijpassende inkleding.
Ook de buitenkant is geweldig om te zien in het donker (overdag is het wel groot maar niet zo indrukwekkend). We hebben dus een hele leuke trip gehad. Gelukkig dat al die hotels een goede airco hebben, want het was ook om 11u ’s avonds nog enorm warm hier.
Vandaag gaan we de andere hotels bezoeken en naar een show kijken in de Venetian, the Blue Man Show.
zondag 27 juli 2008
Zaterdag 26 juli: Zion NP
Deze morgen zijn we weeral op tijd opgestaan omdat we een hele rit voor de boeg hadden naar Zion NP. Na een deftig ontbijt zijn we vertrokken. We checkten eerst de route die onze gps wilde volgen zodat we niet weer via zandbaantjes gestuurd zouden worden!
Om 12.30u kwamen we in Zion aan waar we eerst iets gingen eten. Nadien namen we de shuttle en stapten af bij Zion Lodge waar de Emerald Pools trail begon. We besloten om te gaan tot de Middle Pool. Op dat moment was het ook heel heet in het park! De bewolkte hemel van de voormiddag maakte plaats voor volop zonneschijn!
Toen we aan de Middle Pool aankwamen, stond er een bord waarop stond dat de Upper Pool nog 0.6 mijl was. Tja, dat was nu ook weer niet ver, dus wij besloten om het toch maar te doen. Die 0.6 mijl was nog enorm zwaar! Heel ver was het niet meer, maar wel heel steil op een moeilijk pad! Boven was het wel de moeite. Bovendien was het er frisser en konden we even afkoelen. Dat was wel nodig, want volgens Raf begon mijn gezicht nu meer een purpere kleur te krijgen...
We klouterden terug naar beneden tot aan de Middle Pool en nadien volgden we een ander pad dat iets minder steil was dan hetgene dat we eerst gevolgd hadden.
Om 16.30 waren we terug beneden. In de Zion Lodge zijn we even gestopt om een frisse 'coke' te drinken. We hadden nog tijd om een andere trail te doen. Wij kozen de Riverside Walk.
Dat is een eerder gemakkelijke trail die ongeveer een uur duurt. We wandelden naast het water in de canyon. Uiteindelijk werd die canyon smaller en het pad eindigde. Dan kon je verder door de rivier wandelen. Dat hebben we ook een stuk gedaan. Deze trail was ook wel de moeite!
Om 18.15u zaten we in de shuttle bus terug naar onze auto. Het was tijd om naar ons hotel te rijden: Cliffrose Lodge in Springdale.
We waren nog maar net het park uit en we zagen het hotel aan onze linkerkant al liggen. Inchecken gebeurde vlotjes, we hebben een kingsize bed! Onze kamer is ook heel mooi. We hebben hier een mega-flatscreen!
Omdat we zo verhit waren, zijn we meteen in het zwembad gesprongen van het hotel. We zijn er niet te lang in gebleven, want er kwamen donderwolken dichterbij.
Nu zijn we net terug van een restaurant hier in de buurt waar we zijn gaan eten. Raf en ik hadden allebei Seafood Linguini besteld en dat was een goede keuze! Ik heb in deze drie weken nog niet zo lekker gegeten!
Zodadelijk gaan we in ons bedje kruipen... Morgen gaan we naar Las Vegas!!!
Om 12.30u kwamen we in Zion aan waar we eerst iets gingen eten. Nadien namen we de shuttle en stapten af bij Zion Lodge waar de Emerald Pools trail begon. We besloten om te gaan tot de Middle Pool. Op dat moment was het ook heel heet in het park! De bewolkte hemel van de voormiddag maakte plaats voor volop zonneschijn!
Toen we aan de Middle Pool aankwamen, stond er een bord waarop stond dat de Upper Pool nog 0.6 mijl was. Tja, dat was nu ook weer niet ver, dus wij besloten om het toch maar te doen. Die 0.6 mijl was nog enorm zwaar! Heel ver was het niet meer, maar wel heel steil op een moeilijk pad! Boven was het wel de moeite. Bovendien was het er frisser en konden we even afkoelen. Dat was wel nodig, want volgens Raf begon mijn gezicht nu meer een purpere kleur te krijgen...
We klouterden terug naar beneden tot aan de Middle Pool en nadien volgden we een ander pad dat iets minder steil was dan hetgene dat we eerst gevolgd hadden.
Om 16.30 waren we terug beneden. In de Zion Lodge zijn we even gestopt om een frisse 'coke' te drinken. We hadden nog tijd om een andere trail te doen. Wij kozen de Riverside Walk.
Dat is een eerder gemakkelijke trail die ongeveer een uur duurt. We wandelden naast het water in de canyon. Uiteindelijk werd die canyon smaller en het pad eindigde. Dan kon je verder door de rivier wandelen. Dat hebben we ook een stuk gedaan. Deze trail was ook wel de moeite!
Om 18.15u zaten we in de shuttle bus terug naar onze auto. Het was tijd om naar ons hotel te rijden: Cliffrose Lodge in Springdale.
We waren nog maar net het park uit en we zagen het hotel aan onze linkerkant al liggen. Inchecken gebeurde vlotjes, we hebben een kingsize bed! Onze kamer is ook heel mooi. We hebben hier een mega-flatscreen!
Omdat we zo verhit waren, zijn we meteen in het zwembad gesprongen van het hotel. We zijn er niet te lang in gebleven, want er kwamen donderwolken dichterbij.
Nu zijn we net terug van een restaurant hier in de buurt waar we zijn gaan eten. Raf en ik hadden allebei Seafood Linguini besteld en dat was een goede keuze! Ik heb in deze drie weken nog niet zo lekker gegeten!
Zodadelijk gaan we in ons bedje kruipen... Morgen gaan we naar Las Vegas!!!
zaterdag 26 juli 2008
Vrijdag 25 juli: Bryce Canyon NP - Capitol Reef NP
Deze morgen zijn we weer goed op tijd opgestaan omdat we eerst nog een paar dingen wilden gaan bekijken in Bryce voordat we vertrokken naar Capitol Reef NP. We hadden gisteren immers niet alles kunnen bekijken. Eerst een stevig ontbijt en weg waren we. We zijn dan naar Bryce Point gaan kijken, een plaats waar je een heel ‘amfitheater’ ziet van ‘hoodoo’s' en ook nog naar Sunset point. Deze plaatsen waren zeker nog meer dan de moeite om te bekijken!
Daarna zijn we even de carwash binnengereden. Na ons avontuurtje in de wildernis kon onze auto wel een poetsbeurtje gebruiken.
Na de poetsbeurt zijn we richting Capitol Reef NP vertrokken. Deze keer geen zandwegen of zo, maar een mooie ‘scenic’ weg die netjes aangegeven stond. Rond een uur of 11 waren we dan al in Capitol Reef en zijn we onmiddellijk aan onze ontdekkingstocht door het park begonnen.
We zijn gestart met een korte reportage in het visitors center over het ontstaan en de inwoners van de canyon.
Na de video zijn we door het dorpje Fruita gereden, een kleine Mormoonse gemeenschap midden in de canyon. Heel rustig, heel vredevol, met veel boomgaarden. Na een tijdje rijden en een klein zandpaadje kwamen we aan een grot waar een echte desperado ‘Butch Cassidy’, bekend van vele bank- en treinovervallen, zijn toevlucht had gezocht.
Na een mooie tocht tussen de rotsen langs het oude schooltje van Fruita, rotstekeningen van vroegere volkeren en een zeer klein huisje waar 10 mensen in geleefd hebben, zijn we terug gereden naar Torrey om iets te eten te zoeken want intussen was het al 2u en begonnen onze maagjes stevig te knorren. Eén probleem echter: er was niets te eten te vinden. Wij zijn dan maar richting ons hotel gereden want daar zou wel een restaurant zijn: tevergeefs! Gelukkig was er aan de overzijde van de straat een kleine bar/eethuisje waar we eindelijk onze honger konden stillen. Hoewel de serveerster vertelde dat het fastfood was, hebben we toch lang moeten wachten.
Na de lunch zijn we de weg terug overgestoken en hebben we ons aangemeld bij het hotel. We hebben hier een mooie, grote kamer. Om de dag af te sluiten hebben we nog gezwommen in het zwembad, uitgerust in de ‘spa’, het einde van een film gekeken die we in het vliegtuig gestart waren, de dag van morgen gepland, …
Daarna zijn we even de carwash binnengereden. Na ons avontuurtje in de wildernis kon onze auto wel een poetsbeurtje gebruiken.
Na de poetsbeurt zijn we richting Capitol Reef NP vertrokken. Deze keer geen zandwegen of zo, maar een mooie ‘scenic’ weg die netjes aangegeven stond. Rond een uur of 11 waren we dan al in Capitol Reef en zijn we onmiddellijk aan onze ontdekkingstocht door het park begonnen.
We zijn gestart met een korte reportage in het visitors center over het ontstaan en de inwoners van de canyon.
Na de video zijn we door het dorpje Fruita gereden, een kleine Mormoonse gemeenschap midden in de canyon. Heel rustig, heel vredevol, met veel boomgaarden. Na een tijdje rijden en een klein zandpaadje kwamen we aan een grot waar een echte desperado ‘Butch Cassidy’, bekend van vele bank- en treinovervallen, zijn toevlucht had gezocht.
Na een mooie tocht tussen de rotsen langs het oude schooltje van Fruita, rotstekeningen van vroegere volkeren en een zeer klein huisje waar 10 mensen in geleefd hebben, zijn we terug gereden naar Torrey om iets te eten te zoeken want intussen was het al 2u en begonnen onze maagjes stevig te knorren. Eén probleem echter: er was niets te eten te vinden. Wij zijn dan maar richting ons hotel gereden want daar zou wel een restaurant zijn: tevergeefs! Gelukkig was er aan de overzijde van de straat een kleine bar/eethuisje waar we eindelijk onze honger konden stillen. Hoewel de serveerster vertelde dat het fastfood was, hebben we toch lang moeten wachten.
Na de lunch zijn we de weg terug overgestoken en hebben we ons aangemeld bij het hotel. We hebben hier een mooie, grote kamer. Om de dag af te sluiten hebben we nog gezwommen in het zwembad, uitgerust in de ‘spa’, het einde van een film gekeken die we in het vliegtuig gestart waren, de dag van morgen gepland, …
vrijdag 25 juli 2008
Donderdag 24 juli: Bryce Canyon NP
Na onze avonturen van gisteren hadden we onze slaap wel nodig. We hebben allebei dus ook goed gepit. Om half acht zijn we opgestaan en zijn lekker gaan ontbijten.
Daarna zijn we vertrokken voor een rit met de auto om een aantal view points te bekijken in Bryce Canyon. Dat was wel de moeite! Bryce is helemaal anders dan de Grand Canyon maar zeker zo mooi! Het is wel een kleiner park en ook heel wat rustiger qua volk. Niet erg dus!
's Middags zijn we gaan lunchen in het restaurant van ons hotel.
Om 13u zijn we dan vertrokken om te gaan paardrijden. Dat gingen we doen in de Red Canyon, een deel van Dixie National Forest, zo'n 15 mijl van Bryce Canyon. Blijkbaar heeft.We kregen daar allebei een paard toegewezen. Raf kreeg 'Pretty woman'; ik had 'Slim'. Volgens de cowboys was 'Slim' ooit gekocht als rodeopaard, maar voldeed niet omdat hij niet wilde bokken. Nu ja, vond ik niet erg! :-) We waren vertrokken voor een rit van ongeveer 2.5u.
De rit verliep rustig, alle paardjes volgden braaf achter elkaar. We kregen ook een aantal mooie uitzichten te zien van de Red Canyon.
Toen de wandeling erop zat, zijn we nog snel naar een uitzichtpunt gereden. Onderweg hebben we weer heel wat herten gezien!
Om 18.30u gingen we naar de rodeo kijken hier recht tegenover het hotel. Dat was ook een leuke belevenis! Cowboys & cowgirls die op paarden en stieren reden die bokten; stieren probeerden te vangen met lasso's, tonnenrace hielden, enz. Het was wel de moeite!
Ondertussen zijn we terug op onze hotelkamer. Morgen willen we nog een paar view points doen in Bryce en dan rijden we richting Capitol Reef National Park. 
donderdag 24 juli 2008
Woensdag 23 juli: Antelope Canyon - Horseshoe Bend - 'Amerikaanse broes'
Vandaag was een dag vol avontuur! Vooral deze namiddag dan...
Om 6.15u zijn we al opgestaan, omdat er heel wat op het programma stond. Na het ontbijt verlieten we de Grand Canyon om naar Page te rijden. Dat was een rit van zo'n 3u.
In Page zijn we eerst naar de Glen Canyon Dam (stuwdam) gaan kijken bij Lake Powell.
Daarna zijn we naar het centrum gereden naar Antelope Canyon Tours waar we een tour gereserveerd hadden in Antelope Canyon. We vertrokken met grote trucks naar de canyon zelf. Dat was nog zo'n 20 min. rijden. De rit met zo'n truck was al een belevenis op zich.
Onze gids loodste ons door de canyon en gaf wat uitleg. Dit bezoek was weeral één van de hoogtepunten van onze reis. Antelope Canyon is echt een juweeltje! Wat water en een hoop zand allemaal kunnen creëren!
's Middags zijn we snel in de PizzaHut een pizza gaan eten. Daarna zijn we naar Horseshoe Bend gereden, het begin van de trail ernaartoe toch. We parkeerden onze Highlander en dan moesten we zo'n 1200m wandelen totdat we aan Horseshoe Bend waren. Ondertussen was het enorm heet geworden! Eigenlijk hadden we deze trail beter 's morgens gedaan, maar dat ging niet o.w.v. ons strak schema.
Na een twintigtal minuten in de hitte gewandeld te hebben, kwamen we aan het uitzichtpunt. Deze wandeling was toch wel de moeite geweest! Dit keer zagen we de Colorado River zonder al het vieze zand erin zoals in de Grand Canyon. We namen een paar foto's en gingen snel terug naar onze auto, want in die hitte kon je best niet te lang blijven staan. Daar aangekomen, dronken we snel wat fris gekoeld water, want in het flesje dat wij meegenomen hadden, zat ondertussen heet water.
Het was al 14.45u, dus we reden richting Bryce Canyon. En dan begon de miserie...
Bryce was volgens onze gps zo'n 4u rijden. Na een uur belandde ik op een zandweggetje. Wij dachten dat dat maar een stukje zo zou zijn, dus we reden nietsvermoedend door.
Na een tijdje werd dat zandweggetje kleiner, smaller en minder goed berijdbaar (vol grote stenen!!!). Maar op dat moment kon ik dus ook niet meer terugdraaien! Er zat dus maar één ding op: verder rijden. Ik was er helemaal niet gerust op, want we zaten echt in 'the middle of nowhere' en er was geen mens te zien. Bovendien mogen we met onze auto niet op onverharde wegen rijden en als er dan iets gebeurt, zijn we niet verzekerd en zouden we alles uit eigen zak kunnen betalen! Met de schrik op mijn lijf (niet dat van Raf, want die vond het wel geestig) reed ik dus verder de 'broes' in.
Op een gegeven moment kwamen we een kraan tegen en zo'n ding met een schep vooraan. Wij stonden vast, want waar die mannen bezig waren, was er van een 'weg' helemaal geen sprake meer! Die man die met dat ding reed met die schep heeft dan de grootste rotsblokken aan de kant geruimd zodat wij enigszins (lees: met heel veel moeite en gebibber) door konden. Al een geluk dat die mannen daar op dat moment bezig waren! Anders had ik een heel groot stuk achteruit kunnen rijden, want draaien ging daar echt niet!
Nadien kwamen we nog een aantal erge stukken 'weg' tegen totdat we op de duur in een ranch binnenreden. Ik wist het helemaal niet meer (onze gps ook niet) en ik vroeg dan maar de weg aan een man die daar net kwam aanrijden. Hij zei dat we richting Cannonville moesten rijden en van daaruit naar Bryce Canyon. Cannonville was echter nog zo'n 26 mijl ver! En ja hoor, over zandweggetjes!!!! Deze waren wel van een iets betere staat, gelukkig.
Na een uur kwamen we dan aan in Cannonville. Het deed enorm deugd om over asfalt te kunnen rijden na DRIE UUR over die onnozele zandbaantjes te hebben geknoeid!
Om 19u, eigenlijk 20u want in Utah is het een uur later, kwamen we aan in het hotel. Daar kregen we een kamer met twee queensize bedden. We zijn dan snel in de douche gekropen (we hingen vol zand door in Antelope Canyon gewandeld te hebben) en iets gaan eten.
Om 22.30u konden we dan enorm moe in ons bed kruipen... Wat een dag!!!
woensdag 23 juli 2008
Dinsdag 22 juli: Grand Canyon NP
Vanmorgen liep onze wekker af om 6.20u. We moesten op tijd opstaan, want we gingen over de Grand Canyon vliegen met een helicopter! Om 8.15u moesten we daar al zijn.
We zijn eerst in het restaurant van het hotel gaan eten, maar dat was niet zo geweldig. We hebben hier in de US al veel beter ontbeten. Maar ja, we hadden iets in ons maag.
Toen we aankwamen op Grand Canyon National Airport checkten we in bij Papillon Helicopters voor onze vlucht. Om 9.05u stegen we dan op! Vanaf de start was het erg leuk!
We begonnen te vliegen richting de rim van de canyon. Toen we daar aankwamen kregen we een geweldig zicht van de Grand Canyon natuurlijk! Wauw!!
De helicoptervlucht op zichzelf was ook een hele belevenis! Raf zag het eerst niet zo goed zitten zo hoog in de lucht, maar uiteindelijk is dat toch meegevallen. Vroeger had ik hetzelfde al eens gedaan, maar dan met een vliegtuig. Met een helicopter is toch wel leuker!
Dit was meteen één van de hoogtepunten van onze reis!
Na een half uur stonden we weer veilig op de grond. We reden direct terug naar het hotel om daar onze auto te parkeren en ons klaar te maken voor de Bright Angel Trail.
Dat is een hele oude bekende trail van de rim van de canyon naar helemaal beneden tot aan de Colorado River. Wij waren niet van plan om helemaal tot de rivier te wandelen (moet je onderweg kamperen en is nogal ver), maar we wilden tot de eerste tussenstop gaan. Dat is zo'n 1.6 mijl.
We begonnen met goede moed en veel water. Het was ondertussen al 10.45u en het begon wel warm te worden. Hoe lager de canyon in, hoe warmer het werd.
Het eerste stuk ging dus volledig naar beneden. Toch gingen we niet snel, want je moest erg oppassen dat je niet naar beneden schoof op al die losse steentjes en rotsen. Om 12.15u waren we dan vlakbij het eerste rustpunt. We hebben daar eventjes gerust en dan terug naar boven gewandeld. Dat was redelijk zwaar! Sommige stukken waren erg steil! We deden het rustig aan en om 13.30u kwamen we boven aan. Toen hadden we dus zo'n 3 mijl gewandeld. Het was wel de moeite om gedaan te hebben!
We waren allebei erg moe, smerig en een beetje oververhit, dus namen we eerst een lekkere frisse douche in onze hotelkamer.
Daarna zijn we snel iets gaan eten. We gingen ook nog een wandeling maken langs de rim. We zijn nog naar een aantal uitkijkpunten gewandeld. Dit nam toch ook wel een tijd in beslag. Ook hebben we heel veel eekhoorntjes gezien. Je mag die hier eigenlijk niet voederen, maar er zijn heel veel mensen die dat toch doen en dus hebben die beestjes geen schrik meer van mensen.
Zodadelijk gaan we naar de zonsondergang kijken, want die hebben we gisteren net gemist.
We zijn eerst in het restaurant van het hotel gaan eten, maar dat was niet zo geweldig. We hebben hier in de US al veel beter ontbeten. Maar ja, we hadden iets in ons maag.
Toen we aankwamen op Grand Canyon National Airport checkten we in bij Papillon Helicopters voor onze vlucht. Om 9.05u stegen we dan op! Vanaf de start was het erg leuk!
We begonnen te vliegen richting de rim van de canyon. Toen we daar aankwamen kregen we een geweldig zicht van de Grand Canyon natuurlijk! Wauw!!
De helicoptervlucht op zichzelf was ook een hele belevenis! Raf zag het eerst niet zo goed zitten zo hoog in de lucht, maar uiteindelijk is dat toch meegevallen. Vroeger had ik hetzelfde al eens gedaan, maar dan met een vliegtuig. Met een helicopter is toch wel leuker!
Dit was meteen één van de hoogtepunten van onze reis!
Na een half uur stonden we weer veilig op de grond. We reden direct terug naar het hotel om daar onze auto te parkeren en ons klaar te maken voor de Bright Angel Trail.
Dat is een hele oude bekende trail van de rim van de canyon naar helemaal beneden tot aan de Colorado River. Wij waren niet van plan om helemaal tot de rivier te wandelen (moet je onderweg kamperen en is nogal ver), maar we wilden tot de eerste tussenstop gaan. Dat is zo'n 1.6 mijl.
We begonnen met goede moed en veel water. Het was ondertussen al 10.45u en het begon wel warm te worden. Hoe lager de canyon in, hoe warmer het werd.
Het eerste stuk ging dus volledig naar beneden. Toch gingen we niet snel, want je moest erg oppassen dat je niet naar beneden schoof op al die losse steentjes en rotsen. Om 12.15u waren we dan vlakbij het eerste rustpunt. We hebben daar eventjes gerust en dan terug naar boven gewandeld. Dat was redelijk zwaar! Sommige stukken waren erg steil! We deden het rustig aan en om 13.30u kwamen we boven aan. Toen hadden we dus zo'n 3 mijl gewandeld. Het was wel de moeite om gedaan te hebben!
We waren allebei erg moe, smerig en een beetje oververhit, dus namen we eerst een lekkere frisse douche in onze hotelkamer.
Daarna zijn we snel iets gaan eten. We gingen ook nog een wandeling maken langs de rim. We zijn nog naar een aantal uitkijkpunten gewandeld. Dit nam toch ook wel een tijd in beslag. Ook hebben we heel veel eekhoorntjes gezien. Je mag die hier eigenlijk niet voederen, maar er zijn heel veel mensen die dat toch doen en dus hebben die beestjes geen schrik meer van mensen.
Zodadelijk gaan we naar de zonsondergang kijken, want die hebben we gisteren net gemist.
dinsdag 22 juli 2008
Maandag 21 juli: Grand Canyon
Deze nacht hebben we echt wel goed kunnen slapen in ons kingsize bed in Kingman! Ik was al wel te vroeg wakker naar mijn goesting, want Rafke was al in de kamer aan't ronddripselen.
We gingen dan maar ontbijten rond 7.15u. Dat was weer in de prijs inbegrepen en het smaakte ons goed.
Nadien vertrokken we naar de Grand Canyon. We wilden eigenlijk van Kingman naar Williams de Route 66 rijden, maar dat was een probleem. Toen we de snelweg opgingen, stond daar een bordje 'Historic Landmark Route 66'. Dus wij dachten dat dat de juiste was. Niet dus. Daar kwamen we wel pas achter toen we Williams al gepasseerd waren... Toen we bijna aan de Grand Canyon waren (nog 19 mijl of zo) zijn we dan toch nog teruggekeerd (zot als we waren). We wilden toch dat stukje historische route niet gemist hebben. Het was op dat moment wel 1.5u terug rijden naar Seligman. Uiteindelijk kwamen we daar aan en veel was er niet te zien. We hebben daar gegeten in een echte ouderwetse diner en nog wat foto's getrokken en toen zijn we we terug richting Grand Canyon gereden.
Daar kwamen we dan om 15.30u aan. We hebben eerst twee view points bezocht waar we de Grand Canyon in al z'n glorie konden bewonderen! Echt wel mooi! Op het eerste uitzichtpunt zagen we al een condor over ons vliegen! Wat een serieus beest seg!!! Spijtig dat Raf juist te laat was om er een goede foto van te kunnen nemen.... Maar ja, we hebben hem dan toch maar gezien!
Nadien zijn we doorgereden naar Maswik Lodge (ons hotel). Daar checkten we in en gingen onze spullen in de kamer leggen. De kamer hier was gelukkig heel proper en ruim. (We hebben in Death Valley onze portie vuiligheid wel gehad!)
We wilden toch nog iets bezocht hebben vandaag, dus besloten we om de Desert View Drive te rijden. Dit is een tocht van ongeveer 48 mijl langs een aantal view points. Het was wel de moeite!
Ook hebben we weer een beetje regen gehad hier. Maar ik denk dat er vanavond en deze nacht nog wel meer regen en onweer aankomt (is hier al deftig aan't bliksemen nu). Maar ja, zolang dat het morgen maar goed weer is!
Nu hebben we juist gegeten in het zelfbedieningsrestaurant van ons hotel. We hebben allebei pasta gegeten. Deed nog eens deugd na alle burgers!
Morgenvroeg staat een helicoptervlucht over de Grand Canyon op het programma! Daar kijken we wel heel erg naar uit! Het verslag volgt!!!
We gingen dan maar ontbijten rond 7.15u. Dat was weer in de prijs inbegrepen en het smaakte ons goed.
Nadien vertrokken we naar de Grand Canyon. We wilden eigenlijk van Kingman naar Williams de Route 66 rijden, maar dat was een probleem. Toen we de snelweg opgingen, stond daar een bordje 'Historic Landmark Route 66'. Dus wij dachten dat dat de juiste was. Niet dus. Daar kwamen we wel pas achter toen we Williams al gepasseerd waren... Toen we bijna aan de Grand Canyon waren (nog 19 mijl of zo) zijn we dan toch nog teruggekeerd (zot als we waren). We wilden toch dat stukje historische route niet gemist hebben. Het was op dat moment wel 1.5u terug rijden naar Seligman. Uiteindelijk kwamen we daar aan en veel was er niet te zien. We hebben daar gegeten in een echte ouderwetse diner en nog wat foto's getrokken en toen zijn we we terug richting Grand Canyon gereden.
Daar kwamen we dan om 15.30u aan. We hebben eerst twee view points bezocht waar we de Grand Canyon in al z'n glorie konden bewonderen! Echt wel mooi! Op het eerste uitzichtpunt zagen we al een condor over ons vliegen! Wat een serieus beest seg!!! Spijtig dat Raf juist te laat was om er een goede foto van te kunnen nemen.... Maar ja, we hebben hem dan toch maar gezien!
Nadien zijn we doorgereden naar Maswik Lodge (ons hotel). Daar checkten we in en gingen onze spullen in de kamer leggen. De kamer hier was gelukkig heel proper en ruim. (We hebben in Death Valley onze portie vuiligheid wel gehad!)
We wilden toch nog iets bezocht hebben vandaag, dus besloten we om de Desert View Drive te rijden. Dit is een tocht van ongeveer 48 mijl langs een aantal view points. Het was wel de moeite!
Ook hebben we weer een beetje regen gehad hier. Maar ik denk dat er vanavond en deze nacht nog wel meer regen en onweer aankomt (is hier al deftig aan't bliksemen nu). Maar ja, zolang dat het morgen maar goed weer is!
Nu hebben we juist gegeten in het zelfbedieningsrestaurant van ons hotel. We hebben allebei pasta gegeten. Deed nog eens deugd na alle burgers!
Morgenvroeg staat een helicoptervlucht over de Grand Canyon op het programma! Daar kijken we wel heel erg naar uit! Het verslag volgt!!!
maandag 21 juli 2008
Problemen met reacties
We hebben jammer genoeg al enkele keren te horen gekregen dat een reactie niet op de site is verschenen. Dit is dan omdat wij ze niet gekregen hebben. We vinden het zeer jammer dat we die reactie dan moeten missen, dus als je merkt dat de reactie niet verschijnt, zouden we het heel leuk vinden als je ze ons zou mailen: tinemombaers@hotmail.com of raf_geypen@hotmail.com.
Groetjes
Raf en Tine
Groetjes
Raf en Tine
Zondag 20 juli: Death Valley NP - Kingman
Nadat we deze morgen snel onze koffers in de auto gezet hadden, reden we naar het restaurant voor het ontbijtbuffet. Dit was wel ok, maar nu ook niet geweldig lekker.
Om 7.15u konden we dan al verder rijden. We hebben eerst Artist's Drive gereden tot aan Artist's Palette. Dat is een rotsformatie waar verschillende gesteenten inzitten met als gevolg dat je een mooi kleurenspel krijgt.
Daarna hebben we Devil's Golf Course bezocht. Dat is een grote zoutvlakte. Iets verder lag dan Badwater. Dat is het laagste punt op het westelijke halfrond (we stonden daar heel wat onder het zeeniveau). Ook dat is een zoutvlakte.
Om 9.00u hadden we alles gezien wat we wilden gezien hebben en reden we Death Valley uit. Op dat moment was het al stikheet in het park en wij hadden wel genoeg gehad van de hitte en van heel het krekelcircus! We waren allebei ook heel moe van de slapeloze nacht en we wilden zo snel mogelijk de lange rit tot in Kingman erop hebben zitten.
Het was ook inderdaad een lange rit, maar we zijn er (desondanks de grote vermoeidheid) toch veilig geraakt. Het hotel hier is véél properder, dus wij zijn heel tevreden!
Onderweg hebben we zowaar regen gehad! Het begon in Death Valley te regenen (jaja, in het midden van de woestijn!) en toen we in de buurt van Kingman waren, was het echt aan het stortregenen!
Gelukkig ging die regenvlaag voorbij en om 16.30u konden wij dan nog van het zwembad genieten, want het was inmiddels helemaal uitgeklaard.
Zojuist zijn we gaan dineren bij Denny's. We hebben allebei een steak genomen en die smaakte ons wel!
Dat was het voor vandaag; wij gaan vroeg in ons bedje kruipen. We hebben heel wat slaap in te halen!
Om 7.15u konden we dan al verder rijden. We hebben eerst Artist's Drive gereden tot aan Artist's Palette. Dat is een rotsformatie waar verschillende gesteenten inzitten met als gevolg dat je een mooi kleurenspel krijgt.
Daarna hebben we Devil's Golf Course bezocht. Dat is een grote zoutvlakte. Iets verder lag dan Badwater. Dat is het laagste punt op het westelijke halfrond (we stonden daar heel wat onder het zeeniveau). Ook dat is een zoutvlakte.
Om 9.00u hadden we alles gezien wat we wilden gezien hebben en reden we Death Valley uit. Op dat moment was het al stikheet in het park en wij hadden wel genoeg gehad van de hitte en van heel het krekelcircus! We waren allebei ook heel moe van de slapeloze nacht en we wilden zo snel mogelijk de lange rit tot in Kingman erop hebben zitten.
Het was ook inderdaad een lange rit, maar we zijn er (desondanks de grote vermoeidheid) toch veilig geraakt. Het hotel hier is véél properder, dus wij zijn heel tevreden!
Onderweg hebben we zowaar regen gehad! Het begon in Death Valley te regenen (jaja, in het midden van de woestijn!) en toen we in de buurt van Kingman waren, was het echt aan het stortregenen!
Gelukkig ging die regenvlaag voorbij en om 16.30u konden wij dan nog van het zwembad genieten, want het was inmiddels helemaal uitgeklaard.
Zojuist zijn we gaan dineren bij Denny's. We hebben allebei een steak genomen en die smaakte ons wel!
Dat was het voor vandaag; wij gaan vroeg in ons bedje kruipen. We hebben heel wat slaap in te halen!
Zaterdag 19 juli: Ridgecrest - Death Valley NP
Gisterenavond hadden we onze wekker niet gezet, want we wilden pas 's middags vertrekken naar Death Valley NP. We konden dus een beetje uitslapen. Natuurlijk waren we al op tijd wakker. We zijn rustig gaan ontbijten en nadien hebben we nog wat kunnen genieten van het zwembad. Het was al lekker warm in Ridgecrest en het zwembad bracht toch wel enige verkoeling!
Om 11.30u vertrokken we richting Death Valley. Dat was nog wel zo'n 3.5u rijden. Toen we in Death Valley aankwamen reden we al langs de eerste bezienswaardigheid: de Sand Dunes. Echt woestijnzand dus! Ondertussen was het snikheet buiten! Zo'n 52°C!!! Wandelen moest je daar dus echt niet doen!
Om 14.00u hebben we ingecheckt in ons hotel: Furnace Creek Ranch in het midden van Death Valley. We brachten onze spullen naar onze kamer. Deze bleek niet geweldig te zijn: oud en niet proper. We zijn dan maar snel doorgereden naar Dante's view. Dat is een uitzichtpunt waar je een geweldig zicht krijgt over Death Valley. Het was wel een eindje steil omhoog rijden (onze Highlander verstookte nogal wat benzine met die airco die volop aan't draaien was!), maar het was echt wel de moeite.
Om 18.30u zijn we gaan eten in het restaurant van het hotel. Héél duur, maar wel heel lekker! Het deed deugd om zo eens een goeie steak te eten i.p.v. al die vettige troep!
Nadat we gegeten hadden, zijn we naar Zabriskie Point gereden om naar de zonsondergang te gaan kijken. Dat was wel heel speciaal: de kleuren in Death Valley waren echt wel anders en mooi.
We waren op tijd terug in onze hotelkamer waar we nog even tv gekeken hebben (ook de eerste keer hier!) en nadien gingen we slapen... MAAR DAN....!!!!
Toen we het licht uitdeden, hoorden we een krekel. Ik dacht dat hij binnen zat, maar Raf dacht dat hij op het zoldertje boven ons zat. Wij probeerden verder te slapen, totdat we zo'n tweede beest hoorden. Op dat moment is Raf toch eens op verkenning gegaan in onze kamer, maar vond niet direct iets... Wij terug proberen te slapen... Wéér krekellawaai! Raf ging nog eens op onderzoek uit en vond achter onze nachtkastjes zo'n aantal van die vieze krekels. Hij mepte ze dood en het probleem was opgelost. Dáchten we... Na vijf minuten kregen we weer een krekelconcert! Ik stond even op om naar de badkamer te gaan en daar zaten wéér twee van die beesten! Eén ervan was echt wel groot; wel een deftige wijsvinger lang!!! Raf was te laat om die grootste te pakken te krijgen... BWEIK! We wisten dus niet waar dat vieze ding zat!
We waren het op dat moment echt wel beu en Raf belde naar de receptie met de klacht dat onze kamer vol vieze beesten zat. Vijf minuten later kwamen er twee mannen binnen. Zij bekeken het beest dat we daarvoor vermoord hadden en hij zei dat het 'maar' krekels waren. Ze zitten al lang met het probleem en sproeien een keer per week tegen die dingen, maar ze blijven overal binnenkruipen. Hij zei dat hij ons wel een andere kamer kon geven, maar dat we daar hetzelfde probleem zouden hebben. (Ik had nu ook wel geen zin om in het pikkedonker daar buiten in de woestijn rond te lopen...) Die krekels zouden ons ook geen kwaad doen volgens hem. (Ja, dat wisten we ook wel, maar leuk is anders!!!) Zij gingen dus weg... Wij gingen dan maar slapen, maar lieten het nachtlampje aan. (Kwestie dat die beesten misschien dachten dat het dag was en geen lawaai zouden produceren.)
Die nacht hebben we bijna geen oog dicht gedaan, want Raf heeft nadien zo nog een aantal beesten gevonden op onze kamer. Hij heeft er in totaal wel zo'n 10 vermoord en dan had hij ze nog niet allemaal! Wij waren echt helemaal vies van deze kamer (vieze plekken op het tapijt, kei veel stof overal, dode beesten die aan de gordijnen hingen) en het hotel dat we er zo snel mogelijk weg wilden! Om 6.15u zijn we dan ook opgestaan en hebben snel onze koffers gepakt!
Om 11.30u vertrokken we richting Death Valley. Dat was nog wel zo'n 3.5u rijden. Toen we in Death Valley aankwamen reden we al langs de eerste bezienswaardigheid: de Sand Dunes. Echt woestijnzand dus! Ondertussen was het snikheet buiten! Zo'n 52°C!!! Wandelen moest je daar dus echt niet doen!
Om 14.00u hebben we ingecheckt in ons hotel: Furnace Creek Ranch in het midden van Death Valley. We brachten onze spullen naar onze kamer. Deze bleek niet geweldig te zijn: oud en niet proper. We zijn dan maar snel doorgereden naar Dante's view. Dat is een uitzichtpunt waar je een geweldig zicht krijgt over Death Valley. Het was wel een eindje steil omhoog rijden (onze Highlander verstookte nogal wat benzine met die airco die volop aan't draaien was!), maar het was echt wel de moeite.
Om 18.30u zijn we gaan eten in het restaurant van het hotel. Héél duur, maar wel heel lekker! Het deed deugd om zo eens een goeie steak te eten i.p.v. al die vettige troep!
Nadat we gegeten hadden, zijn we naar Zabriskie Point gereden om naar de zonsondergang te gaan kijken. Dat was wel heel speciaal: de kleuren in Death Valley waren echt wel anders en mooi.
We waren op tijd terug in onze hotelkamer waar we nog even tv gekeken hebben (ook de eerste keer hier!) en nadien gingen we slapen... MAAR DAN....!!!!
Toen we het licht uitdeden, hoorden we een krekel. Ik dacht dat hij binnen zat, maar Raf dacht dat hij op het zoldertje boven ons zat. Wij probeerden verder te slapen, totdat we zo'n tweede beest hoorden. Op dat moment is Raf toch eens op verkenning gegaan in onze kamer, maar vond niet direct iets... Wij terug proberen te slapen... Wéér krekellawaai! Raf ging nog eens op onderzoek uit en vond achter onze nachtkastjes zo'n aantal van die vieze krekels. Hij mepte ze dood en het probleem was opgelost. Dáchten we... Na vijf minuten kregen we weer een krekelconcert! Ik stond even op om naar de badkamer te gaan en daar zaten wéér twee van die beesten! Eén ervan was echt wel groot; wel een deftige wijsvinger lang!!! Raf was te laat om die grootste te pakken te krijgen... BWEIK! We wisten dus niet waar dat vieze ding zat!
We waren het op dat moment echt wel beu en Raf belde naar de receptie met de klacht dat onze kamer vol vieze beesten zat. Vijf minuten later kwamen er twee mannen binnen. Zij bekeken het beest dat we daarvoor vermoord hadden en hij zei dat het 'maar' krekels waren. Ze zitten al lang met het probleem en sproeien een keer per week tegen die dingen, maar ze blijven overal binnenkruipen. Hij zei dat hij ons wel een andere kamer kon geven, maar dat we daar hetzelfde probleem zouden hebben. (Ik had nu ook wel geen zin om in het pikkedonker daar buiten in de woestijn rond te lopen...) Die krekels zouden ons ook geen kwaad doen volgens hem. (Ja, dat wisten we ook wel, maar leuk is anders!!!) Zij gingen dus weg... Wij gingen dan maar slapen, maar lieten het nachtlampje aan. (Kwestie dat die beesten misschien dachten dat het dag was en geen lawaai zouden produceren.)
Die nacht hebben we bijna geen oog dicht gedaan, want Raf heeft nadien zo nog een aantal beesten gevonden op onze kamer. Hij heeft er in totaal wel zo'n 10 vermoord en dan had hij ze nog niet allemaal! Wij waren echt helemaal vies van deze kamer (vieze plekken op het tapijt, kei veel stof overal, dode beesten die aan de gordijnen hingen) en het hotel dat we er zo snel mogelijk weg wilden! Om 6.15u zijn we dan ook opgestaan en hebben snel onze koffers gepakt!
Abonneren op:
Posts (Atom)
